Canım,
Bugün nöbetine gelemedim. İçim buruk ama bir o kadar da dolu.
Bana yani ruhuma ait olmayan bir gün yaşadım. Eve gelip kapımı kapatıp herşeyi dışarıda bırakmak istedim. Fakat seni dışarıda bırakamadım ve
yazıtlarını okuyup şu garip dünyada yaşadığım, kendime ait olmayan yaşantımı, bir kez daha hatırlayıp ağladım. İyi ki duygularımı özgürce
yaşayacağım bir kalp buldum diye düşündüm ve tekrar ağladım.
Şikayet etmek bana yakışmaz aslında. Çabalayıp kendime ait olan yaşamı yaşamalıyım. Buna karar verdim. Bundan sonra yaşayacaklarım bana ait
olacak ve en azından bana ait olmayanlarında bana ait olabilecek kısımlarını bulup çıkaracağım.
Teşekkürler.
Sevgimle…
