Mektuplar – Ve Her Hikayenin Bir Sonu Var

her şeyin anlatılmaya değer bir hikayesi var

birbiri ardına devrilip geçen
çoğunu kirlettiğimiz
yıkamaya gözyaşlarımızın yetmediği
zaman geçiyor
istesek de istemesek de zaman geçiyor
ne güneşler doğup batıyor üzerimize
ne yağmurlar yağıyor soyka yüreğimize
ne 'bu yazıtımı okuduğunda gülümseme' diyen var geçen zamanda
ne de 'gülümsemeni yüreğimin ta derinliklerinde hissedebileyim' diyen
nostalji var
yaş var gözlerimizde
sevgi var
sevgiyi dost edinmek
sevgiyi çoğaltmak var

yalnızlığımızı kovar gibi
'ah be bidenem' diyen aşıklar gibi
hüzünlere boğulmuş gibi
zamana tutsak
severek ayrılışmış
donuk
ve anlamsız bekliyoruz

tek tesellimiz
'bitmez bitemez' demiştik
bitmemesi
ahhhhhhhhh

ve biliyoruz
efsane
herkes bilsin diye
anlatacak hep
günü gelip dile gelip konuştuğunda
bir yerlerde birilerine anlatacak
ve hep anlatacak
herkes bir şeyleri yaşarken
herkes birilerine aitken
'aşkı bilmeyecektiniz sevmeseydiniz' diyecek
'ayrılıktan çok beklemenin imtihanıydı'
'sabrın imtihanıydı' diyecek
'zoru başardınız'
'orada kalmaktansa gidişi yaşamak daha iyidir' diyecek
'sadece hayallerinize tutunun'
'uzaklara ait olup yakınlara hapsolmayın' diyecek
'başladığınız yerle vardığınız yer hep aynı'
'uzakların çağrısına uyun' diyecek

ve her hikayenin bir sonu var…