'Daha önce defalarca karalanmış hayat kağıdıma sıcak bir nefes üfledin sen. Çokca hüzünler çiziktirilen yüreğimi sımsıcak nefesinin kokusuyla uyandırdın sen. Şimdi bir rüzgar getiriyor o sıcak kokuyu bana. Şimdi o rüzgar, sert ve soğuk rüzgar, yapraklarını çoktan dökmüş kuru ağaç dallarına, kırılan sokağa dökülmüş diğer dallara, kağıt parçalarına, çöp poşetlerine, tozlara ve toprağa dansettiriyor, boş sokaklarda ve ruhumun derinliklerinde…'
Canım,
Son sevgi kırıntılarını da kuşlara fırlattım. Belki kuşlar değerini anlar diye. Belki anlarlar da birbirini sevebilirler. Aslında kuşlar sevgiyi ve aşkı bizlerden daha iyi biliyorlar. Kırıntıların başına üşüşüp içlerine almaya başladılar. Aşkım lime lime dört bir yanda şimdi…
O kadar çok parçaya bölündü ki bütün kuşlar nasibini aldılar aşkımdan. Yani benim aşkıma sahip oldular. Hepsi aşkı benim gibi güzel yaşayacaklar, üstelik karşılıkta bulacaklar. Benim aşkımla beslenmiş binlerce kuş var etrafta şimdi. Aşkım onların vücudunda tekrar hayat bulacak ve tüm dünyaya yayılacak. Belki hiç anlamaya bile çalışmadığın aşkımın kıymetini o zaman anlayacaksın, ama kuşlar çoktan havalanmış ve gökyüzünde süzülüyor olacaklar. Senden çok uzaklara gidecekler aşkım…
Son sevgi kırıntılarını da kuşlara fırlattım.
Sevgimle…
